Demokrasi Üzerine Bir Görüş
30 Mart
2012, Bodrum
Osman KARADAĞ[1]
Demokrasi
bir Batı düşünme kültürüdür. Temelinde özgür ve rasyonel düşünme yatar. Özgür ve
rasyonel düşünme becerileri çocukluktan itibaren önce aile içinde filizlenir,
daha sonra okulda geliştirilir ve nihayet toplum içinde de olgunlaştırılır.
Ailede eğitimli
bir anne çocuğa ilgi ve diyalog yoluyla özgür düşünmenin kapısını açarken,
eğitimli baba olanak tanıma ve adil davranmak suretiyle çocukta sorumluluk
duygusunun gelişmesine katkıda sağlar.
Özgür düşünme
ve sorumluluk duygusu çocuğun toplumda kendine güven duyması ve paylaşmaya
yanaşma becerilerinin gelişmesi yolunu açar. Okul çocuğa bilgi birikimi yanında
kendini ifade edebilme becerisi sağlarken, paylaşma ve toplumsal sorumluluk
duygusunun kökleşmesini sağlar.
Bu gelişim
süreci içinde bulunan önce çocuk, sonra genç, daha sonra yetişkin insan,
diğerlerine göre kendi özgürlük sınırlarının nerede başlayıp, nerede bittiğini
belirleme yetisine sahip olacaktır. Ancak bu yetiye sahip olan insan
demokrasiyi özümsemeye hazırdır.
Bu süreçteki
üç kritik halka sırası ile aile içi iletişim, okul müfredatı ve toplumla
buluşmadır. Demokrasiyi özümsemede bu halkaların birbirleriyle uyuşum içinde
olmaları belirleyici olacaktır.
Aile içinde
şiddetle karşılaşan çocuk, okulda davranış bozukluğu gösterecek, toplum içinde
ise sahip olduğu güce (bu güç yerine göre bilgi, para ya da makamdır) göre ya
otoriter davranacak ya da otoriteye itaat edecektir. Böyle birinin adil
davranması beklenemez ve demokrasiyi özümsemesi mümkün değildir. Böyleleri için
demokrasi sadece bir araçtır.
Okulda çocuğa
sunulan ders programının sorgulamayı
dışlayan içerikli bir ağırlığı olması halinde, toplumla buluşan genç / yetişkin
verilen talimatları adil ve ahlaki olup olmasına bakmadan yerine getiren birer
robottan farksız olacaktır. Böyleleri için demokrasi kavramının hiçbir anlamı
yoktur.
Yukarıdaki
iki durum kapsamında belirtilen bireylerin ağırlıklı olduğu bir toplumda
bencillik ve tahammülsüzlük hâkim olacağından böyle toplumlarda var olduğu
iddia edilen demokrasi gerçek demokrasi değildir. Bu iddianın sahipleri olsa
olsa demokrasicilik oyunu
oynuyorlardır.
Özetle gerçek
demokrasinin yerleştirilmesi, özellikle başta anne adayı kızlarımız olmak
üzere, çocuklarımızın sevecen bir aile ortamından sonra, dogmatik olmayan bir
ders programından geçerek tolumla buluşmasıyla mümkün görülmektedir.
[1]
Endüstri Y. Mühendisi Osman Karadağ (okaradag52@gmail.cm),
30 yılı aşkın süreyle Kamu ve Özel sektörde yöneticilik görevlerinde
bulunduktan sonra birikimlerini eğitici ve danışman olarak toplumumuzla
paylaşmaktadır. Stratejik planlama, yapılabilirlik çalışması ve proje yönetimi
alanlarında çalışan Karadağ, Türkiye’nin ilk profesyonel proje yöneticilerinden biridir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder