30 Mart 2012 Cuma


Demokrasi Üzerine Bir Görüş 

30 Mart 2012, Bodrum 

Osman KARADAĞ[1] 

Demokrasi bir Batı düşünme kültürüdür. Temelinde özgür ve rasyonel düşünme yatar. Özgür ve rasyonel düşünme becerileri çocukluktan itibaren önce aile içinde filizlenir, daha sonra okulda geliştirilir ve nihayet toplum içinde de olgunlaştırılır. 

Ailede eğitimli bir anne çocuğa ilgi ve diyalog yoluyla özgür düşünmenin kapısını açarken, eğitimli baba olanak tanıma ve adil davranmak suretiyle çocukta sorumluluk duygusunun gelişmesine katkıda sağlar.  

Özgür düşünme ve sorumluluk duygusu çocuğun toplumda kendine güven duyması ve paylaşmaya yanaşma becerilerinin gelişmesi yolunu açar. Okul çocuğa bilgi birikimi yanında kendini ifade edebilme becerisi sağlarken, paylaşma ve toplumsal sorumluluk duygusunun kökleşmesini sağlar. 

Bu gelişim süreci içinde bulunan önce çocuk, sonra genç, daha sonra yetişkin insan, diğerlerine göre kendi özgürlük sınırlarının nerede başlayıp, nerede bittiğini belirleme yetisine sahip olacaktır. Ancak bu yetiye sahip olan insan demokrasiyi özümsemeye hazırdır. 

Bu süreçteki üç kritik halka sırası ile aile içi iletişim, okul müfredatı ve toplumla buluşmadır. Demokrasiyi özümsemede bu halkaların birbirleriyle uyuşum içinde olmaları belirleyici olacaktır.  

Aile içinde şiddetle karşılaşan çocuk, okulda davranış bozukluğu gösterecek, toplum içinde ise sahip olduğu güce (bu güç yerine göre bilgi, para ya da makamdır) göre ya otoriter davranacak ya da otoriteye itaat edecektir. Böyle birinin adil davranması beklenemez ve demokrasiyi özümsemesi mümkün değildir. Böyleleri için demokrasi sadece bir araçtır.  

Okulda çocuğa sunulan ders programının sorgulamayı dışlayan içerikli bir ağırlığı olması halinde, toplumla buluşan genç / yetişkin verilen talimatları adil ve ahlaki olup olmasına bakmadan yerine getiren birer robottan farksız olacaktır. Böyleleri için demokrasi kavramının hiçbir anlamı yoktur. 

Yukarıdaki iki durum kapsamında belirtilen bireylerin ağırlıklı olduğu bir toplumda bencillik ve tahammülsüzlük hâkim olacağından böyle toplumlarda var olduğu iddia edilen demokrasi gerçek demokrasi değildir. Bu iddianın sahipleri olsa olsa demokrasicilik oyunu oynuyorlardır.  

Özetle gerçek demokrasinin yerleştirilmesi, özellikle başta anne adayı kızlarımız olmak üzere, çocuklarımızın sevecen bir aile ortamından sonra, dogmatik olmayan bir ders programından geçerek tolumla buluşmasıyla mümkün görülmektedir.


[1] Endüstri Y. Mühendisi Osman Karadağ (okaradag52@gmail.cm), 30 yılı aşkın süreyle Kamu ve Özel sektörde yöneticilik görevlerinde bulunduktan sonra birikimlerini eğitici ve danışman olarak toplumumuzla paylaşmaktadır. Stratejik planlama, yapılabilirlik çalışması ve proje yönetimi alanlarında çalışan Karadağ, Türkiye’nin ilk profesyonel proje yöneticilerinden biridir.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder