1848’deki Fransız Devrimi
Fransa'da işçilerin toplumdaki yerlerini
değiştirme girişimleri acımasızca bastırıldı. Napolyon Bonaparte’ın yeğeni
Louis Napoleon, genel (erkek) oy hakkının köktenci olmayan, üstelik gerici
uçlar için kullanılabileceğini anladı. Seçmenlerin kimileyin kendi çıkarlarına
aykırı oy kullanmaya yönlendirilebilmesi, 21. yüzyılın büyük bir ifşası
değildir. Ondokuzuncu yüzyılda, genel oy hakkının zulmü ve yoksulluğu ortadan
kaldıracak sihirli bir formül olduğu düşünülüyordu. Bundan yararlanan Louis
Bonaparte, ünlü adını kullanarak, kendisini tüm insanlara her şey olarak
sunarak 20 Aralık 1848'de Fransız Cumhuriyeti'nin cumhurbaşkanı seçildi.
Başarılı bir darbe düzenledi; 2 Aralık
1852'de kendini “İkinci İmparatorluk” İmparatoru Napolyon III olarak ilan etti.
Bu girişimde Mussolini’nin ve Hitler’in daha sonra genişletecekleri teknikleri
kullanarak başarıya ulaştı. Açık ve yasal politik etkinlikleri gizli yasadışı
etkinliklerle ustaca birleştirerek iktidara geldi. Kendi “kişisel ordusu”, daha
sonra Mussolini'nin Siyah Gömlekleri, Hitler'in Kahverengi Gömlekleri’nin
öncüsü oldu. O, gerçeklere dayanan doğruluğa değil, iknalarına dayanan bir
“propaganda ustasıydı”. L. Bonaparte, zengin ve ödüllendirilmiş arkadaşlara ve
yakınlara hizmet ederken halkın adamı olduğunu ileri sürüyordu.
Kaynak: W. A. Pelz, A People’s History
of Modern Europe
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder